Sinds corona had onze ploeg van De Lelie geen café meer gezien. Opnieuw op café kunnen gaan na die lange tussenpose van meer dan 1,5 jaar voelde echt als een traktatie.
Bijna waren we vergeten hoe het voelt om gezellig neer te ploffen en ons te laten bedienen met een pintje, een theetje of een goeie ouwe warme choco. Om dan luidop “schol” te roepen: op het weer, op de toekomst, op het verleden, op het nu. Op alles wat ons op dat moment de moeite waard lijkt, en waar we met ons uitgelaten gezelschap op willen klinken. Koetjes, kalfjes en flauwe moppen werden vanonder het stof gehaald. We discussieerden, lachten en maakten er een vrolijke boel van. Om ons cafébezoek af te ronden hieven we de glazen op nog veel cafébezoekjes. Het nieuwe normaal deed weer wat denken aan het oude normaal. Echt fijn was dat!